KEMIKLER

web

Fare omurgasından
bir kemikçik
merdivenin son basamağında
benim odam oradaydı
ikinci katta solda
pamuk şekerleri
duvar kağıtlarında
annem bulut olsun diye diretmişti
kabul ettim, rahatlasın diye
gözümü ayırmadım yerdeki yağlı lekeden
ertesi gün doktor
doğru yaptığımı söyledi
böylece ‘o nedenle' kurtulmuşum
gözlerimi sıktım sımsıkı
dinlemiyor duymuyorum
annemi çıkartıyorlar
eski geceliğinin yenleriyle
bağlanmış olarak
babam soluksuz kalmış
son basamağa çökmüş
bir köşesini çekiştiriyor
şeffaf giysisinin
duraksıyor annem
minicik kız kardeşimin vücudu da
titreşimlerini kesiyor

şapkalarını indiriyor iki polis

hep beraber olduğumuz son resim

...................................................

...yirmi yıl geçmiş
basamakta
donakalmış bir müneccim gibi
kendime bile itiraf edemiyorum
burada
küçük bir kemirgen kemiğinden başka
hiçbir şey kalmadığını

burada hiç kimseciğim olmadığını

© Krasimir Simeonov
© Kadriye Cesur, Bulgarcadan çeviren
=============================
© E-magazine LiterNet, 07.10.2009. № 10 (119)