HLADİLNİKA SEMTİ

web

Acele ediyordu kadın, son tramvay
gıcırdadı ve sis yuttu onu...
Ayyaş peşinden sendeledi -
gölgeden bir yüz, geceden ses.
- Eğer benimle gelmezsen, dedi o, ağlayacaksın,
sabaha kadar uyku girmeyecek gözlerine.
Kadın, büründüğü yakası içinde gülümsedi,
o acele ediyordu ve üzerinde yosunlu ağaç gövdeleri
birbirine kilitleniyordu ormanda gibi.
- Sen çok güzelsin, dedi o,
lâmbanın altında duraksayacağız,
benimle gelmezsen eğer.
Ve lâmba birden belirdi -
sisin yaprakları arasında solgun bir meyve.
Kadın geçti.
- Dur, dedi o, harika bir Colt tabancam var,
sanma ki günün birinde buradan
benden başka birisi geçecek.
Düşünmedi bile kadın, hattâ hiç kimsenin
hiçbir zaman geçmediğini gördü.
Ve durmadı.
- Gözlerin yeşil senin, diye haykırdı o,
ama dudağın patlamış ve sen ağlıyorsun.
Hep öyle aceleyle ve hep öyle sessiz
ve sisin çalılıklarına dolaşmış,
kadın, sanki çürümüş yıldızlar arasında
topuklarına kadar batıyordu
ve üzerinde gökyüzü raylardandı büsbütün sanki.
- Hattâ çirkinsin
ve senden daha çirkinini tanımıyorum ben.
Ve tabanca şakırdadı.
Ancak sis
kötü aynadır -
ona bakma hiçbir zaman, bakınma onda.

© Miglena Nikolçina
© Hüseyin Mevsim, Bulgarcadan çeviren
=============================
© E-magazine LiterNet, 15.04.2007, № 4 (89)

Other publications:
10 Bulgar Kadın Şair. Plovdiv: Janet 45 Yayınevi, 2006.