* * *

Момина хитрост - преоблича се като снаха си в невестинска премяна

Посакал Петер хубава Јана,
с добрум ја сакат за две години,
со злум ја сакат за три години.
Јанина мајка Јану не дават.
Ја затворило во земни кледи,
во земни кледи, камнени зизди,
камнени зизди, мраморни порти.
От ми је писна Јанина мајка:
- Оф, леле, леле за бела Јана,
шчо не'си имав ушче једна ћерка,
ушч' једна ћерка как' бела Јана?
Здодеја ми се пијећи вода,
вода си пија се синошница,
се синошница, израсеница.
Оф леле, леле дури до Бога!
Шчо не си имав ушче једна ћерка,
ушче једна ћерка как бела Јана?
Шчо ми се спила студена вода,
студена вода с утра носена,
с утра носена цут' обросена!
Неја да прата на студна вода.
От' ми ја дочу хубава Јана,
ми се промени се в девојчинско,
на главу кладе се невестинско,
от ми је зеде ибрик во ръка,
ибрик во ръка, ведро на глава,
оту ми појде на студна вода.
Тамо го најде Петер војвода,
Петер војвода с коња на вода.
Да изговори Петер војвода:
- Тако ти Бога, млада невесто,
ја ћа те праша, право да кажеш -
чија си ћерка, чија си сноа?
Да изговори млада невеста:
- Джелепска сноа, војничка ћерка.
Пак ми одела, шчо поодела,
да изговори млада невеста:
- Да Бог те убил, Петер војвода!
Да л' не познаваш хубава Јана,
шчо си ја сакал до три години?
Оту ми стрча Петер војвода,
со коња трчат, не ја фтасават,
со стрели фрљат, не ја погађат.

© Тодор Моллов, съставител
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 11.10.2020
Български фолклорни мотиви. Т. ІІ. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2020