* * *

Мъж продава жена си - 1

Останало дете сиротенце,
останало само на једино,
толку имат једна мила сестра.
Направило кућа на једино,
ја покрило од мермер дуката,
порти клало се од кара-гроша,
ја правило, ја изнаправило,
ја направи крај глубоко море.
Је говорит на милата сестра:
- Ај, ти тебе, моја мила сестро,
ја ћа шета земја покрајина,
ћа си сака лико спроти мене,
иљ девојка иљ млада невеста,
иљ некога млада вдовичица!
Прво појде во Офрида града,
ми сустрети хубава невеста.
Шчо догледа хубава невеста,
с лико светит како јасно слнце,
с очи скрипна како дробни звезди.
Изговори дете сиротенце:
- Ај ти тебе, хубава невесто,
чија ми је хубава девојка?
С лико светиш како јасно слнце,
с очи скрипнаш како дробни звезди?
Изговори хубава невеста:
- Ај ти тебе, незнојна делијо,
да ја не сум хубава невеста,
току сум си млада вдовичица,
моја ми је хубава девојка.
- Так ти Бога, млада вдовичице,
ти дај ми ја хубава девојка!
- Ај ти тебе незнојна делијо,
синојка је таја прстената,
прстениле Јанкула й Секула,
прстен дале три иљаде гроша.
Изговори дете сиротенце:
- Ај ти тебе млада вдовичице,
дај ми мене хубава девојка,
ћа ти дада азно небројено.
От му даде хубава девојка,
от го учит млада вдовичица:
- Ај ти тебе незнојна делијо,
ко ћа зовеш китени сватови,
да не зовеш Јанкула й Секула.
От си појде дома на дворови.
- Ај ти тебе, моја мила сестро,
шчо си свршив хубава девојка,
с лико светит како јасно слнце,
с очи скрипкат како с дробни звезди.
Не ли појди долу в земни кледи,
да наточиш две здравици вино,
ћа си зова китени сватови
От ми појде своја мила сестра,
ми наточи две здравици вино.
Позовало китени сватови,
не позвало Јанкула ј Секула.
Се собраје китени сватови.
се собраје три иљади души.
Бог да убијет Јанкул-Секула,
Бог й убил, незовани дошле.
Отидоје по хубав' невеста,
отидоје во Офрида града,
ми зедоје хубава невеста.
Идеје ми, шчо ми поидеје,
поидеје до темни клисури.
Ми повеја једно тифко ветре,
је одвеја дулак на невеста.
Никој ми се мукајет не стори.
Бог и убил Јанкула й Секула,
тије ми се мукајет сторије.
Ја видоје хубава невеста,
с лико светна како јасно слнце,
с очи скрипна како с дробни звезди,
ја видоје и си ја познаје,
а никако тује не рекоје.
Однесоје хубава невеста.
Сватба правит дете сиротенце,
ја правило три недели време,
и сите си дома разпојдоје.
Изговори дете на невеста:
- А невесто, хубава невесто!
Мошне мене дремка ме опколи,
попошчи ми моја руса глава.
От ми зеде хубава невеста,
да попошчит нему руса глава.
Се опули хубава невеста,
се опули долу въ рамно поле,
се ми војска поље поцрнело.
Шчо порони хубава невеста,
шчо порони слзи горешчици.
Изговори дете сиротенце:
- Ај ти тебе, хубава невесто!
Шчо порони слзи горешчици?
Али не ми кућа арексуваш?
Или не го јунак арексуваш?
Изговори хубава невеста:
- Ај ти тебе, моји господаре!
Мошне си ја кућа арексува,
лепо си го јунак арексува.
Се опулиф долу в рамно поле,
се ми поље војска поцрнело.
Изговори дете сиротенце:
- Ај ти тебе моја мила сестро!
Не ли појди в темна коњушница,
да пооседлаш коња, да подуздаш,
да опашеш се девет колани,
и да вземеш зелена барјака.
Ми киниса дете да ми одит,
ми и учит сестра и невеста:
- Ко ћа слеза долу в рамно поле,
дури да го барјака гледате,
вије да се в мене надејете;
ако паднет зелена барјака,
вије в мене надеж да немате.
Кога слезе долу въ рамно поле,
се ја војска под сабја остави
и остави Јанкула-Секула
и му биде два мили вујчеви.
- Ћа ходиме при млада невеста!
Бог и убил Јанкула-Секула!
Со облога ми го излогаје:
- Оди напред, наше мило мнуче,
није ми го него загубије,
и ми падна зелена барјака
и ми падна во зелена трава.
Догледаје девојка й невеста,
али падна зелена барјака,
се фатије девојка й невеста,
се фатије ръка за ръчица,
се фрлије во глобоко море.
Србина го село погледало,
дека имат хубава невеста.
Го фрлије две тежки вергији,
кому двеста, кому петстотини,
а Србину токмо две иљади.
Се зачуди Србин добор јукак,
и ми веде хубава невеста;
ја однесе на нова пазара,
ја продаде хубава невеста,
да ми платит две тежки вергији.

© Тодор Моллов, съставител
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 16.10.2019
Български фолклорни мотиви. Т. ІІ. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2019