* * *

Болен юнак и благодарна птица (спасена от пожар)

Шчо ми белејет в онаја страна -
или бел облак, ил бела могла,
или је овчар со рудо стадо?
Није бел облак, ни бела могла,
ни пък ми било овчар со овци;
току ми било болен Јанкула.
(*)
Шчо му однесе до три понади -
во уста носит студена вода,
под десно крило пресно јаблко,
а в лево крило суво гројзице.
Му одговари болен Јанкула:
- Да ај ти тебе, пиле соколе,
шчо добре ли ми ти наметуваш?
- Да ај ти тебе, болен Јанкула,
добро ти тебе ја паметува;
кога врвеше силната војска,
кога гореше силнијот огън,
кој ме помина и ме умина,
а ти помина, не ме умина.
Кога помина из дивна гора,
ми подгореје ситниве криља,
ти ме извади од седло мога,
и ме откина од силен огън,
те ја ти добре ја паметува.

© Тодор Моллов, съставител
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 18.06.2020
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2020
Български фолклорни мотиви. Т. IV. Хайдушки песни. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2020